به یاد پدر

با یکی از دوستان حرف میزدم و گفتم از آینده خیلی میترسم و نگرانم... یه جوابی دادند که خیلی به فکر بردم...گفتند: بخش کمی‌از آینده نتیجه اعمال الانمون هست و بخش وسیعش دست خداوند هست که برامون رقم میزنه و اینکه بشینم و غصه بخورم فایده نداره بلکه حداقل باید روی اون بخش کمی‌که دست کارها و اعمال الانم هست کار کنم تا خدا توی اون قسمت زیاد تقدیرم، بهترینها رو برام رقم بزنه...خیلی از اتفاقات دست ما نیست، همانطور که اتفاقات پیش آمده ، دست ما نبود...حالا اینکه چقدر میتونم روی این حرف و نصیحت دوست عزیز و خوبم بمونم، واقعا نمیدونم اما از خدا میخوام حتی اگه حرفایی میزنم که ظاهرا ناشکریه، بذاره به حساب نادانی و کم ظرفیتی...و کمکم کنه به این باور برسم آنچه که اتفاق افتاده خیر محض بوده و آنچه قرار هست پیش بیاد، قطعا به صلاحم خواهد بود...خدایا بابت چنین دوست بزرگواری ممنون که در هر شرایطی کمک حالم بوده اگرچه من رفیق خوبی براشون نبودم و خیلی اذیتشون کردم...خوشبخت بشی بهترین رفیق که آشنایی با شما هم حکمتی داشت که جز خدا و امام مهربانی‌ها، کسی از آن خبر ندارد...